هر کدام از نسخه هاي RAID ، حداقل یکی از تکنیک هاي بالا را
با خود به همراه دارند. وجود هر کدام از این سه تکنیک به محل استفاده و کاربرد
تکنولوژي بستگی دارد.
تکنیک Mirroring
به تنهایی می تواند سرعت خواندن اطلاعات را بالا ببرد،
چرا که می تواند
اطلاعات را از چندین دیسک بخواند، اما همین تکنیک هنگام نوشتن اطلاعات، بسته به
پیکربندي مورد استفاده، چنانچه لازم باشد تا تمامی دیسکها صحت اطلاعات نوشته شده
را تایید کنند، موجب کندي عملیات خواهد شد.
تکنیک Striping
به طور معمول باعث افزایش سرعت خواندن و نوشتن می شود.
در این تکنیک هر واحد اطلاعاتی روي چندین دیسک پخش می شود، بنابراین هنگام نوشتن و
خواندن اطلاعات به جاي استفاده از یک دیسک، از چندین دیسک به صورت موازي استفاده
می شود که به طبع سرعت انجام عملیات مربوطه را افزایش خواهد داد.
در
تکنیک
اصلاح
خطا، معمولا سرعت کمی کاهش می یابد، چرا که اطلاعات را از چندین
دیسک خوانده و مقایسه می کند و این اطلاعات پس از تایید صحت و اصلاح احتمالی
انتقال خواهند یافت.
1- 0
RAID
2-
1
RAID
3-
1+0
RAID
4-
2
RAID
5-
3
RAID
6-
4
RAID
5-
5
RAID
6-
6
RAID
7-
0+1
RAID
0
RAID
تحت
نام Data
Striping نیز مشهور است که به حداقل دو سخت
دیسک نیاز دارد و توسط نوشتن فایلها درون چندین «
قطعه » (Stripe)
و ذخیره کردن هر یک از قطعه ها در سخت
دیسکی متفاوت، عمل می کند.
براي مثال، اگر فایلی 200 کیلوبایتی و دو
سخت دیسک داشته باشید، این پیکربندي فایلها را به دو قطعه ي
مساويِ 100 کیلوبایتی تقسیم کرده و هر قطعه را درون یکی از سخت دیسک ها ذخیره می کند.
مقدار
« قطعه » باید در زمان پیکربندي سیستم RAID
مشخص شود.
اما 0
RAID
چگونه سبب افزایش کارایی می شود؟
با
موازي کردن دو سخت دیسک، اجازه می دهد سرعت خواندن و نوشتن اطلاعات در سخت دیسک ها
افزایش پیدا کند و این موضوع نیز سبب افزایش کارایی آنها میشود.
از معایب 0
RAID
امنیت
پایین است. به عبارتی، اگر یکی از سخت دیسک ها صدمه ببیند، تمامی اطلاعات صدمه می
بیند و غیرقابل استفاده خواهد شد.
ترکیبی
از 0 RAID
و 1 RAID
است.
این
نسخه از RAID
مزایاي RAID
هاي 0 و 1 را با یکدیگر ترکیب می کند و موجب بهبود قابلیت اطمینان و افزایش کارایی
میشود.
1+0
نیاز به 4 سخت دیسک یکسان
دارد که دو سخت دیسک اول به صورت 0 RAID
عمل می کنند و دو سخت دیسک دوم Mirror
مجموعه ي اول خواهند شد. در این پیکربندي، اگر یکی از سخت دیسک ها صدمه ببیند،
سیستم صرفاً به حالت 0 RAID
تغییر حالت می دهد.
در
RAID
0+1 فقط
از 50 درصد فضاي دیسک ها استفاده می شود و 50 درصد دیگر برای کپی دوم اطلاعات بکار
می رود.
در RAID
2 از روش Striping
استفاده می شود و داده ها به صورت نوارهاي سکتوري ذخیره میشوند .
هر
بیت داده که روي هارد دیسک ها نوشته میشود ، کد تصحیح خطا یا ECC
مربوط به خود را دارد. این کدها روي درایوهاي جداگانه ذخیره می شوند و به منظور
حفاظت از یکپارچگی و سلامت داده ها مورد استفاده قرار میگیرند.
RAID 2 بیانگر مفهوم دیگري از تضمین داده ها
می باشد.
از اين سطح به ندرت استفاده ميشود،
به
دليل اينكه تمام هارد ديسكها امروزه اطلاعات
ECC
را در
هر سكتور جاسازي ميكنند.
امروزه ،بسيار كم مورد استفاده قرار
ميگيرد. RAID
3 خيلي
شبيه RAID
2 ميباشد
و
اطلاعات را به صورت سكتوري روي گروهي از درايوها stripe
ميكند.
تفاوت آن
با RAID
2 در این است که يك
درايو جداگانه براي ذخيرهي دادههاي پريتي درنظر ميگيرد. RAID
3 بر
دادههاي ECC جاسازي
شده در هر سكتور براي رديابي اشكالات ، تكيه دارد
و اگر
درايوي از كار افتاد ، به وسيلهي
XOR كردن
اطلاعات موجود روي ساير درايوها ،عمليات بازيابي را انجام ميدهد.
اين سطح در واقع انطباقي از RAID 0 است
كه مقداري از ظرفيت هر يك از درايوها را قرباني ميكند اما به سطح بالايي از سلامت
اطلاعات و تحمل خطا دست يابد.در
اين حالت ، بلوكهاي داده به نوارهايي تقسيم شده و بر روي تمام درايوهاي درون
آرايه به جز يكي از آنها نوشته ميشوند.
اطلاعات موازنهي نوار كه براي بررسي سلامت
داده در تمام درايوهاي درون زيرسيستم مورد استفاده قرار ميگيرند درهنگام نوشتن
دادهها ، ايجاد شده و بر روي ديسك پريتي ،نوشته ميشوند.
به دليل اينكه هر درخواست I/O به
چندين درايو از آرايه دسترسي دارد، در اين سطح RAID
در يك
زمان فقط به يك درخواست پاسخ داده ميشود. و براي محيطهاي تك كاربره ، تك كاره با
ركوردهاي طولاني ، بهترين كارآيي را دارد.
RAID
4 شبيه RAID 3 است با این تفوت که RAID 4 به جاي جاگذاري بايت ،از جاگذاري سكتور استفاده ميشود.
به
همين دليل ركوردها از هر درايو جداگانه ميتوانند
خوانده
شوند
(البته
به جز درايو پريتي).
اين
عمل اين امكان را ميدهد تا عمليات خواندن به اشتراك گذاشته
شود.
در هنگام نوشتن ،عمليات آهسته ميشود چون پس از ذخيره شدن دادهها بر روي يك ديسك
،بايد اطلاعات پريتي نيز در درايو مربوط به پريتي نوشته شوند.
همانند
raid3
،
raid4 هم يك اشكال ذاتي در درايو parity
اختصاصي
دارد. هنگامي كه داده ها روي آرايه نوشته مي شوند،parity
encoding هم بخشي از هر عمليات write
است.
شبیه
RAID
4 است ولی پريتي
ها روي همه درایوها توزیع می شود. این امر باعث افزایش سرعت در نوشتن هاي کوتاه می
شود. چون گلوگاه دیسک پریتی در این حالت
وجود ندارد ولی در صورت بروز خطا و یا خرابی دیسک زمان بازسازي اطلاعات نسبت به
روشهاي قبل طولانی تر است.
این
نوع RAID
ترکیب مناسبی از کارائی، اصلاح خطا و هزینه مناسب را عرضه می دارد و به همین دلیل
به صورت رایج ترین نوع RAID براي
کاربردهاي مختلف از جمله فایل سرورها و سرورهاي اینترنتی درآمده است.
در این نوع به حداقل 3 درایو دیسک
سخت نیاز داریم .
-تک
تک بلوك هاي داده روي دیسک ها نوشته می شوند و Parity
مربوط به هر بلوك نیز داخل هارد مربوط ذخیره می گردد.
-سیکل
خواندن بسیار سریع (ترافیک کمتر در گذرگاه )
-سیکل
نوشتن متوسط (محاسبات مربوط به Parity)
-قابلیت
و اطمینان بالا (وجود ECC)
معایب
:
طراحی
پیچیده مدار کنترلی
مشکل
در برگرداندن داده ها هنگام بروز اشکال
کاربرد:
در
سیستمهاي SERVER
و بانکهاي اطلاعاتی ISP
ها
دیسکهای داده هاي مجزا با دو Parity توزیع
شده مجزا
مزایا و مشخصات :
1- Raid
6 در واقع نسخه پیشرفته Raid5 می باشد که تصحیح و کنترل خطا را بهبود می بخشد
.
2- بهترین
انتخاب برای کاربردهای بحرانی و حساس
معایب :
1- طراحی
مدار کنترلی بسیار پیشرفته و پیچیده
2- سیکل
نوشتن بسیار کند ( دوبار محاسبه مربوط به Parity)
3- نیاز
به N+2 درایو دیسک سخت . بدلیل دارا بودن حالت Parity دو
بعدی (N تعداد
دیسکهای سخت در حالت معمولی )
این
نسخه از RAID
عملکردي تقریباً برعکسِ RAID
0+1 دارد.
RAID 0+1
در حقیقت RAID
0 است که در آن RAID 1
گنجانده شده است، ولی RAID
10 ذاتاً RAID 1
است که در آن RAID0
در آن گنجانده شده است.
این
نسخه از RAID نیز به 4 سخت
دیسک نیاز دارد و اگر یکی از سخت دیسک ها
صدمه ببیند ،
آرایه صرفاً به حالت RAID
1 عمل می کند.
این
کلمه مخفف عبارت Just a Bunch Of Disks
است و در حقیقت سیستم RAID
به حساب نمی آید.
JBOD
از دو سخت دیسک با ظرفیت هاي مختلف استفاده می کند و سبب می شود سیستم عامل به جاي
دو سخت دیسک با ظرفیت هاي مختلف، یک سخت دیسک با ظرفیت بیشتر را تشخیص دهد.
به
عنوان مثال، می توانید توسط JBOD
یک سخت دیسک 40 گیگابایتی را به یک سخت دیسک 80 گیگابایتی اضافه کنید، طوري که
کامپیوترتان آنها را به عنوان یک سخت دیسک 120 گیگابایتی شناسایی کند.
پيش
از آغاز كار، بايد اين نكته را يادآور شويم كه پيكربندي سيستم RAID موجب پاك شدن تمامي اطلاعات درون سخت ديسك هاي
شما مي شود. بنابراين اگر اطلاعات مهمي درون سخت ديسك هاي خود داريد، قبل از شروع
به پيكربندي RAID لازم
است از آن ها نسخه ي پشتيبان تهيه كنيد.
جهت
RAID كردن ابتدا
بايد كارت RAID
داشته باشيم يا mother
board سیستم بايد
RAID
را support
كند.
جهت
گرفتن backup
از mirror
raid استفاده می کنیم که دو تا hdd
رو يكي source
و دیگری
mirror
در نظر مي گيریم و اطلاعات هارد source
را روي mirror
كپي می کنیم.
اگر هم main
board قابلیت raid
رو support
كند پس از وارد شدن به SET UP سیستم
، گزینه CREATE RADE
را انتخاب کرده که بعد از این مرحله سیستم از ما می خواهد که هارد source
و هارد mirror
رامشخص کنیم که بعد از مشخص کردن هاردها گزینه create را انتخاب کرده وسیستم مجدداٌ سوالی مبنی بر
اینکه آیا می خواهید هارد source
را mirror
کنید از ما سوال می کند که با زدن گزینه yes
شروع به انجام عملیات می کند که کمی زمان بر می باشد.