بازار خبر: یادش بخیر. حدود ۱۵ سال پیش حجیمترین فضای قابل دسترس در بین هارددیسکها، نسخههای ۳.۲ گیگابایتی موسوم به «هارد سه و دو» بود.
این روزها هارددیسک زیر ۵۰۰ گیگابایت آنقدرها هم با استقبال روبهرو نمیشود.
با درک اهمیت روزافزون اطلاعات، کاربران کامپیوترها به فکر یک پشتیبان سختافزاری برای دادههای خود افتادند. کار با فلشهای چند صد مگابایتی شروع شد و امروزه به دنیای هاردهای اکسترنال چند ترابایتی رسیده است.
برای خرید یک هارد اکسترنال به چند نکته توجه کنید:
۱ گارانتی: پدیده سوختن هاردهای اکسترنال، امری کاملاً شناخته شده است. با انتخاب شرکتی که از نظر اعتبار دارای وجهه مناسبی است میتوان در صورت بروز یک اتفاق، از افزایش ضرر و زیان مالی و معنوی اطلاعات جلوگیری کرد.
۲ نمای ظاهری: شاید خیلی مهم نباشد ولی یکی از دلایل پاک شدن اطلاعات، ضربه، رطوبت و انتقال الکتریسیته است. پیشنهاد میشود مدلی انتخابی با جنس بدنه نارسانا و یا ضدضربه باشد.
۳ حجم: ۵۰۰ گیگ یا ۴ ترابایت؟ واقعاً کدام یک به کارتان میآید. پرداخت هزینهای اضافی بابت فضایی که از آن استفادهای نخواهید کرد، دلیل منطقی ندارد.
۴ نرخ انتقال: بر اساس علوم سختافزار کامپیوتر، نرخ انتقال اطلاعات برابر است با پایینترین میزان یکی از دو طرف فرستنده و گیرنده. این یعنی اگر لپتاپ یا کامپیوتر شخصی شما مجهز به پورت USB سری ۳ باشد ولی هارد خریداری شده USB سری ۲ باشد، انتقال دادهها با سرعت هارد انجام خواهد شد.
فناوری ساخت: اغلب هاردهای اکسترنال دارای موتور مکانیکی و هدهای متحرک است. سرعت نوشتن و خواندن اطلاعات رابطه مستقیمی با سرعت چرخش دیسک و دقت هد دارد.